Volgt jouw hond je overal? Wat dit wél en niet betekent
Voorwoord
Ik volg een aantal nieuwsbrieven van hondencollega's om op de hoogte te blijven van wat leeft bij hondenouders. Sommige daarvan geven me inspiratie, andere doen me fronsen. Vooral wanneer de visie die ze uitdragen mooi verpakt zit, maar niet meteen toont welke technieken of materialen erachter schuilgaan. De marketing is vaak ijzersterk. Ze raken precies de pijnpunten waar mensen al zo lang mee worstelen. En ja… die aanpak scoort. De cijfers liegen niet.
En ik begrijp het ook. Als je al maanden tegen hetzelfde gedrag botst, dan wil je gewoon dat het stopt. Je wil gehoord worden. Je wil dat iemand zegt: "Hier is de oplossing." En dat werkt soms opmerkelijk snel — voor ons, mensen.
Niet noodzakelijk voor de hond zelf.
Ik heb lang gedacht: laat maar, ik wil geen kritiek spuien op collega's. Maar het wringt te hard om in stilte te blijven toekijken.
Daarom deel ik hier — zonder naam van afzender te vernoemen — de boodschap die toch al zoveel hondenmensen bereikt. Omdat ik wil dat je weet dat er alternatieven bestaan. Dat je mag kiezen voor zachter, begripvoller, vriendelijker.
Voor iets dat écht past bij je hond. En jezelf.
Ik ben hier niet om je te overtuigen. Alleen om je de kans te geven om verder te kijken dan snelle oplossingen.
Heb je vragen of wil je jouw situatie bespreken? Je bent welkom voor een gratis gesprek.
Dit schrijft de hondentrainer in de nieuwsbrief waarvan sprake:
Je hond overal laten volgen (ja, ook tot in de wc)
"Het lijkt schattig, maar een hond die constant achter je aanloopt, mist zelfstandigheid en zorgt uiteindelijk voor onrust en onzekerheid. Dit versterkt zijn idee dat hij altijd 'bij de roedel' moet zijn. Oplossing? Plaatstraining. Leer je hond om een eigen plek te hebben en daar te blijven, zelfs als je van kamer verandert. Trust me, een beetje 'afstand' doet wonderen."
Een welzijnsgerichte blik op zelfstandigheid, plaatstraining en hondentaal
Mijn visie op "overal volgen" bij honden
Ik ben het eens met het idee dat een zelfstandige hond fijn is om mee samen te leven. En ja, een toiletbezoek hoeft niet altijd gepaard te gaan met een natte neus tegen je benen.
Maar… waar ik niet akkoord mee ga, is de suggestie dat honden die je volgen altijd onrustig, onzeker of niet-zelfstandig zouden zijn.
Dat is veel te zwart-wit.
Niet elke hond die volgt, is onrustig
Als inwonend oppas kom ik dagelijks bij veel verschillende honden. Ze hebben elk hun eigen gewoontes en manieren om met hun mensen samen te leven:
De ene hond verroert geen vin wanneer je de kamer verlaat.
De andere kijkt even op en blijft liggen.
En weer een andere wandelt met je mee — ja, zelfs tot aan de wc.
En dat laatste? Dat betekent niet automatisch onzekerheid.
Waarom?
👉 Je hond weet niet dat jij naar het toilet gaat. Je communiceert dat namelijk niet. Voor hem ga je gewoon "ergens heen", en daar kan hij in veel andere situaties wél bij zijn.
Dus volgt hij je … gewoon omdat hij je volgt. Niet omdat hij panikeert.
Wanneer volgen wél op een probleem wijst
Er zijn honden die alles bij elkaar huilen wanneer je de wc-deur sluit.
Daar hoef ik niet over te liegen.
En dan gaat het veel verder … dit los je niet op door simpelweg 'plaats' te trainen.
Voor hém is het probleem veel groter en dieper geworteld.
Plaatstraining helpt… maar niet voor élke hond
Ik wil vooral de stem zijn van de gevoelige honden.
Plaatstraining:
helpt voor een deel van de honden die daar perfect in gedijen
geeft structuur
kan duidelijkheid scheppen
Maar als de hond het emotioneel moeilijk heeft, dan train je (misschien) wel het gedrag …
maar niet de oorzaak.
En dan blijft de vraag:
👉 Waarom kan je hond niet even wachten tot je terugkomt?
Gedrag zonder emotie begrijpen, is symptoombestrijding.
Gedrag mét emotie bekijken, is welzijn.
Over 'roedelgedrag': even rechtzetten
Honden leven niet in roedel wanneer ze de enige hond zijn in het gezin. Dan leven ze in een sociale groep. En daar loopt de communicatie héél anders dan wanneer hij in een roedel (met verschillende honden dus) zou leven.
Het probleem ligt ook grotendeels aan de miscommunicatie tussen de sociale individuen.
Miscommunicatie tussen mens en hond dus.
Je kan hieraan werken.
Door begrip op te brengen voor de emoties van je hond.
Door zijn taal te leren.
Door te beginnen met communiceren.
Benieuwd hoe je dat precies kan aanpakken?
Je hoeft dit niet alleen te doen!
Doe het voor je hond en laat je begeleiden, met inzichten en hondvriendelijk advies.
Ik, Sara van PetFriend, luister zonder oordeel naar je situatie en kijk mee naar wat jullie nodig hebben.
Wil je eerst nog even rustig lezen over mijn aanpak en de opties? 👉 Bekijk hier mijn coachaanbod